پدر عزيز ، مادر گرامي !

(( پيش از آن که گناه تولد فرزند کم توان ذهنی خود را به گردن يکديگر بياندازيد راهي جهت شکوفا شدن استعداد هاي محدودش بيابيد ))

وقتي شما فرزند کم توان خود را پنهان مي کنيد چگونه مي توانيد دريابيد که او در چه حدي از بهره هوشي قرار دارد و با توجه به توانايي هايش فراگيري چه آموزشهايي براي او امکان پذير است . شما مادر عزيز مي دانم غمگيني و هنگامي که به فرزندت نگاه مي کني چشمانت پر از اشک مي شود . پدر مي دانم که نگران آينده ي او هستي که چه خواهد شد و زماني که تو ديگر نيستي به سر او چه خواهد آمد . او را در انزوا نگه مي داري و از دوستان و بستگان پنهانش مي کني چون مي ترسي ديگران با ديده تمسخر يا دلسوزي به او بنگرند و تو بيشتر رنج ببري و بيشتر خود را به دليل به دنيا آوردن او گنه کار بداني . اما به راستي اينچنين نيست . با اين پنهانکاري  تنها بر بار مشکلات افزوده اي و دنياي محدود او را محدودتر کرده و او را از آنچه به راستي استحقاقش را داشته محروم کرده اي .

                          فرزند را از انزوا به در آر و به دنياي خود راهش بده !

بگذار چشم و گوش و پاهايش بشوي و از زندان محدوديت ها خلاصش کن .